கூலிகள் என்றே கூப்பிடப் பட்டோம்,
தொழிலாளிகள் என்று எம் தலையை நிமிர்த்தாய்!
குனிந்து குறுகியே பழக்கப்பட்டிருந்தோம்,
நிமிரடா என்று எம் உடலை நிமிர்த்தாய்!
உழைப்பவன் கேட்பது பிச்சையே அல்ல,
உரிமையைக் கேளென எம் நெஞ்சம் நிமிர்த்தாய்!
வறுமையும் தாழ்வும் அழுக்குமாய் வாழ்ந்தோம்,
மனதைக் கழுவி எம் வாழ்வை நிமிர்த்தாய்!
அப்பன் வேலையே மகனுக் கென்றார்,
தப்பெனெச் சொல்லி எம் சந்ததி நிமிர்த்தாய்!
எத்தனை தூக்குகள், கத்திக்குத்து, அரிவாள் வெட்டுகள்,
ரத்தச்சேற்றிலும் எமைக் காக்கவே துடித்தாய்!
தொண்ணூற்றைந்து ஆண்டுகளாக எமைத் தூக்கிப்பிடிப்பவளே!
நீ எம் தந்தைக்குத் தந்தை!
தாய்க்கெல்லாம் தாய்!
நீடூழி வாழி நீ!
தொழிலாளிகள் என்று எம் தலையை நிமிர்த்தாய்!
குனிந்து குறுகியே பழக்கப்பட்டிருந்தோம்,
நிமிரடா என்று எம் உடலை நிமிர்த்தாய்!
உழைப்பவன் கேட்பது பிச்சையே அல்ல,
உரிமையைக் கேளென எம் நெஞ்சம் நிமிர்த்தாய்!
வறுமையும் தாழ்வும் அழுக்குமாய் வாழ்ந்தோம்,
மனதைக் கழுவி எம் வாழ்வை நிமிர்த்தாய்!
அப்பன் வேலையே மகனுக் கென்றார்,
தப்பெனெச் சொல்லி எம் சந்ததி நிமிர்த்தாய்!
எத்தனை தூக்குகள், கத்திக்குத்து, அரிவாள் வெட்டுகள்,
ரத்தச்சேற்றிலும் எமைக் காக்கவே துடித்தாய்!
தொண்ணூற்றைந்து ஆண்டுகளாக எமைத் தூக்கிப்பிடிப்பவளே!
நீ எம் தந்தைக்குத் தந்தை!
தாய்க்கெல்லாம் தாய்!
நீடூழி வாழி நீ!
